zondag 9 juni 2013

Eerste dag in Bormio

Balkon van het grote appartement
De reis
Mijn balkon
Zaterdagochtend om 6.30 uur uit Nuenen vertrokken richting Bormio. Onderweg veel file gehad op de Duitse autobahn, vooral door wegwerkzaamheden en een paar ongelukken. Laatste stuk, door Oostenrijk en Italië gaat erg langzaam, omdat dit helemaal binnendoor is over kronkelwegen door de bergen. Schiet echt niet op. Emil had nog een goed idee voor een snellere route. Vanuit Nauders niet door Prato en dan de Stelvio over naar Bormio, maar voor Prato eerst richting Zwitsland en dan ergens linksaf over de Umbrail pas. Dat was wel een avontuur! Een ontzettend mooie pas, erg veel haarspeldbochten en zo steil dat je in de bocht nauwelijks kon zien of er iemand van boven aan kwam. De weg werd steeds smaller en tenslotte hebben we een kilometer of 2 over een grindpad gereden dat op sommige stukken door de gaten nauwelijks normaal te berijden was. En dat allemaal op een smal weggetje, zonder vangrail en met scherpe haarspeldbochten. Daarna ging het weer over in asfalt en zo kom je ongeveer 3 km onder de top van de Stelvio op de weg uit (Stelvio pas) die je dan weer afdaalt richting Bormio. Bij bocht 19 kwamen we op de weg en uiteindelijk in Bormio eindigt het bij bocht 40 (waar de klim dus eigenlijk begint). Dus veel van de bochten hebben we al gezien met de auto en ik kan je vertellen, dat is geen pretje om af te dalen straks met de fiets, zeker niet als het nat is zoals gisteren. Boven op de Umbrail was de temperatuur ondertussen ook al gedaald naar 6 graden, brrrr. Om 18.30 uur waren we in ons appartement.

De twee appartementen die we hebben zijn erg mooi en groot. Ik heb direct 2 vlaggen van de Nierstichting aan het balkon gehangen (zie foto's). Het was een vermoeiende dag en om 22 uur lag ik in mijn bedje en stond mijn fiets, samen met die van Rudolf, in het appartement in het halletje.




De eerste dag
Zondag 9 juni, eerste dag in Bormio. Het plan is om vandaag een tocht van 127km te maken die voor een deel door Zwitserland loopt. Er moet veel geklommen worden, meer dan 3.300 hoogtemeters. Als we vertrekken (10.15 uur) schijnt er in Bormio een flauw zonnetje door de wolken en voelt het best wel lekker aan. Wel of geen beenstukken aan? Ik doe kniestukken aan en steek mijn windbreakertje achter in mijn shirt, voor het geval dat.... Mijn regenjack, extra bidons, voeding, droge sokken, shirt e.d. gaan in de volgauto. Als we eenmaal goed en wel op weg zijn rijden we na 500 meter al verkeerd. Emil "weet de weg" en stuurt ons rechtsaf waar we rechtsoor moeten. We komen er gelukkig snel achter, maar als we bijna het straatje weer uit komen, zien we Annie in de volgauto net voorbij rijden. We zullen haar pas 2 uur later bij de Zwitserse grens terug zien :-). Na een kwartiertje gaat het zachtjes regenen en eigenlijk houdt het niet echt meer op, afgezien van een paar korte tussenpozen en een fikse hagelbui. We zijn al snel doorweekt, maar ik ben wel blij met mijn arm- en beenstukken en windbreakertje, al had ik liever een regenjack gehad, maar ja, die ligt in de auto :-(. Na 2 uur en 42 km passeren we de Zwisterse grens en staat Annie direct daarachter bij een benzinepomp op ons te wachten. Eten, drinken aanvullen, regenjackjes aan (beetje "mosterd na de maaltijd" gevoel), discussie wat doen we? Rijden we door (nog ruim 80km met veel klimmen en donkere wolken voor ons in de bergen) of zijn we verstandig en gaan we ons de eerste dag niet stukrijden en nog natter (en kouder) worden dan we al zijn? Gelukkig zijn er naast mij nog 3 anderen verstandig en rijden met mij mee terug richting Bormio. Emil en Arthur (de "jeugd") is stoer en kiest ervoor door te rijden. De volgauto rijdt met ons mee terug. Na een erg natte afdaling vanaf de grens houdt het op met hard regenen en rijden we redelijk droog terug. De natte kleren maken het wel onaangenaam, maar in de klimmetjes warm je lekker op. Onderweg leggen we nog even aan bij een typisch Italiaans barretje waar we koffie en thee drinken op het terras. Daarna snel terug naar Bormio om een lekkere warme douche te nemen, de kleren te wassen en de fiets een beetje schoon te maken, want die ziet er echt niet meer uit!
Mijn schoenen zijn zeiknat van binnen en omdat we hier geen oude kranten hebben, komt Rudolf met het geniale idee dat de fohn in de badkamer misschien wel uitkomst kan bieden. En ja, dat werkt!

Nu wachten op Emil en Arthur die nog onderweg zijn en natuurlijk op Peter Paul, die vandaag in Bormio zal aankomen. Kijken wat het weer morgen doet, maar de voorspellingen beloven niet veel goeds ...... Je gaat het nog van me horen.





1 opmerking:

  1. Marieke Vlemmix9 juni 2013 om 22:23

    Hoi Allemaal

    Mooi die rode vlaggen aan het balkon. Super! Veel succes.

    Je zus Marieke

    BeantwoordenVerwijderen